CZYLI JAK REAGOWAĆ W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH...

No tak, niby mamy już to dziecko, które zachowuje się nieco inaczej niż rówieśnicy, jest bardziej pobudzone, histeryczne i w ogóle ogólnie 'trudniejsze', ale nie tylko dziecko trudniejsze, ale i często nasze kontakty z ludźmi, których spotykamy na swojej drodze. Bo w życiu nie ma łatwo. Jeżeli mamy już porządną diagnozę ( w końcu!, bo o to też nie jest łatwo, zazwyczaj najpierw wysłuchamy jak to 'wymyślamy', 'nie radzimy sobie z dzieckiem') i wiemy, że chodzi o np. integrację sensoryczną, to zastanawiamy się często, czy przyczyna w zachowaniu jest 'sensoryczna' czy 'wynika z zachowania' (np.charakteru dziecka, wychowania).Tutaj idealna jest książka 'Understanding Your Child's Sensory Signals', która opisuje naprawdę baaaaaaaaardzo dużo zachowań (ponad 210) dzieci z zaburzeniami SI, ale o tym innym razem.  Niestety najczęściej usłyszymy (i to o dziwo od specjalistów!), 'tak został wychowany', 'tak został nauczony', 'leniwy', 'wymusza', 'sami do tego doprowadziliście' i tym podobne sądy pokazujące, jakimi to do bani rodzicami jesteśmy. Jeżeli znaleźliście już tego specjalistę, który Was naprawdę wspiera, a nie dobija dobitego, to już połowa sukcesu za Wami.

Ale do tematu – mi w obejściu z moim osobistym dzieciem pomogła naprawdę genialna strona asensorylife.com Niestety jest w języku angielskim, więc, nieco upraszczając, streszczę Wam strategię S.E.N.S.E. przydatną w momencie, kiedy nasze dziecię wpada w kolejną histerię (oczywiście najlepiej, jeżeli nie wpada –o tym już pisała M.S. Kurcinka w książce 'Raising Your Spirited Child' [oczywiście też nie przetłumaczona, sama mam oryginał], każdy rodzic rozpozna u swojego dziecka kiedy jest ten moment, w którym jeszcze można (raczej) zatrzymać histerię i widzimy, że zaraz dziecko się rozkręci w histerii na dobre).

S. - oznacza 'Stop', czyli jak już nasze dziecię wpadnie w histerię to zachowajmy spokój i oceńmy sytuację. NIE ZAKŁADAMY, że jest to wina dziecka lub naszego wychowania. Zastanówmy się, co mogło spowodować reakcję, czy jest tu jakiś 'sensory trigger', czyli coś wywołać mogło taką reakcję dziecka. Nie zmuszajmy dziecka, aby stawiło czoła temu, co go spotkało, gdyż to może spowodować jeszcze bardziej natężone reakcje ze strony układu nerwowego.

E. -oznacza 'Environment', czyli środowisko. Tutaj próbujemy zmienić otoczenie dziecka. Może być to na przykład tylko wyłączenie telewizji, grającej zabawki, która była tym 'czynnikiem wywołującym' histerię.

N. - oznacza 'Notice' – zauważ zmianę w zachowaniu dziecka. Jeżeli system nerwowy się uspokoił, znalazłeś źródło problemu. Jeżeli nie- szukaj dalej.

S. -oznacza 'Sensory Tools' – narzędzia, które pomogą dziecku od razu, np. przytulenie, mocny uścisk, ciężki koc lub słuchawki na uszy w celu stłumienia dźwięków lub opuszczenie grupy wcześniej.

E- oznacza 'Embrace' – doceń ten moment jako coś pozytywnego, z czego mogłeś wyciągnąć wnioski. Dzięki temu doświadczeniu możesz bardziej zrozumieć swoje dziecko, jego problemy i bardziej mu pomóc. Zawsze reaguj z szacunkiem. Zaakceptuj swoje dziecko tym kim jest, tym kim będzie i pamiętaj, że tak naprawdę ono chce być po prostu kochane i zrozumiane.

Zanim ocenimy nasze ( lub czyjeś) dziecko jako 'płaczka', 'histeryka' , 'dzikulca', pamiętajmy, że tak naprawdę to DZIECKU jest bardzo ciężko i ono cierpi. Nie robi tego nam na złość, naprawdę. To są jego autentyczne uczucia, z którymi układ nerwowy sobie nie radzi.